او میافزاید: مردم نباید نسبت به شرایط رو به رشد آمار مبتلایان به کرونا در کشور بیتفاوت باشند، نباید تصور کرد که اپیدمی را با بخشنامه و توصیه میتوان حل کرد در حالی که اپیدمی نیازمند این است که برنامه و سیاست داشته باشیم و این سیاستها مستندات علمی داشته باشد و شواهد جهانی علمی آنها را تأیید کند.عضو ستاد ملی مقابله با کرونا در عین حال تأکید میکند که بازگشت مجدد به شرایطی که جامعه «لاک داون» (قرنطینه) و همه جا بسته شود هیچ وقت راه حل بحران کرونا نیست بلکه وضعیت نه تنها همینگونه ادامه پیدا میکند، بلکه قطعاً بدتر هم خواهد شد و احتمال اینکه به مرز چند صد هزار کشته هم برسیم، وجود دارد.دکتر سوری در پاسخ به اینکه با شرایط موجود و افزایش تعداد مبتلایان و مرگ و میر چکار باید بکنیم؟ عنوان میکند: باید از گروههایی که شانس مرگ بیشتری دارند محافظت کنترل شده انجام دهیم. در شرایط حاضر مردم شرایط عادی زندگی را پیش گرفتهاند و نمیتوان به شکل سازمان یافته این شرایط را به حالت اول برگردانیم. دوم باید از تناقضگویی هایی که در گفتار و رفتار برخی مسئولان دیده میشود پرهیز کرد و از افراد متخصص برای حل این بحران کمک بگیریم. کرونا نیز همچون بیماری قلبی یک بیماری است و باید از منظر متخصصهای مربوطه بررسی شود. او با بیان اینکه اپیدمی کرونا یک مسأله چند عاملی است و نیاز به رویکردهای مختلف دارد، میگوید: این بحران یک مسأله خیلی پیچیده است و نمیتوان آن را به مردم واگذار کرد. هرچند تا کنون مسولان بارها به مردم گفتهاند که عروسی نگیرید، مجلس ترحیم نروید، اما به طور کلی نمیتوان این بحران را حل کرد.
جامعه ما شرایط خاصی دارد، با توصیه معمول نمیتوان از مردم خواست عادات و سنتها را براحتی کنار بگذارند البته ممکن است در کوتاه مدت مهیا شود ولی وقتی چنین رفتارهایی تداوم داشته باشد قطعاً هیچ جامعهای به قواعد تمکین نمیکند، بنابراین لازم است سیاستهایی اعمال شود که مردم احساس کنند سود میکنند. عضو ستاد ملی مقابله با کرونا در ادامه عنوان کرد: مرگ ناشی از کووید۱۹ برای کل جامعه محسوس نیست اما وقتی آمار مرگ ومیر در یک شهرستان یا استانی بالا میرود مردم بیشتر قواعد را رعایت میکنند ولی برای شهری که هنوز به مرحله پیک نرسیده و پتانسیل بالایی برای گستردگی ویروس کرونا دارد تا به مصیبتی وارد نشوند قدر عافیت را نمیدانند. نباید بگذاریم اوضاع به وخامت برسد.بهگفته دکتر سوری، توصیه مردم به رعایت دستورالعملهای بهداشتی حداقل مداخله یک جامعه است، بنابراین وقتی شمار مرگ ومیر بالا میرود باید اقدامات سازمان یافتهتری مبتنی بر مستندات علمی و با استفاده از نظرات متخصصین آگاه صورت بگیرد. برنامهریزی باید متناسب با مسائل مردم باشد ما خیلی فرصت نداریم و در این شرایط مهمترین کار حفاظت از گروههای آسیبپذیر و پرخطر است تا بتوانیم منابعمان را اولویتبندی کرده و با توجه به آنها برنامهریزی و سیاستگذاری کنیم.