این گاز که HFC-23 نام دارد، یکی از عوامل اصلی گرمایش زمین و سوراخ شدن لایه ازون در سالیان گذشته بوده است. کشورهای مختلف استفاده از  HFC-23 را از سال ۱۹۷۸ و پس از امضای معاهده موسوم به پروتکل مونترال به مرور کنار گذاشته اند.

چین و هند هم به عنوان آخرین کشورها در سال ۲۰۱۷ اعلام کردند که انتشار این گاز را تا نزدیک به صفر کاهش می دهند. از آن زمان تصور می شد که زمان خداحافظی با HFC-23 فرا رسیده اما دقیقا در سال بعد انتشار آن در جو به ۱۵۹۰۰ تن رسید که معادل آلایندگی سالیانه ۵۰ نیروگاه زغال سنگ است.

HFC-23 طی فرایند تولید گاز دیگری به نام HCFC-22 یا «کلرو دی فلورو متان» وارد اتمسفر می شود که در تولید یخچال و سیستم های تهویه مطبوع کاربرد دارد. محققان دانشگاه بریستول با بررسی داده های پنج ایستگاه پیشرفته آزمایش گازهای جوی (AGAGE) در بازه زمانی بین ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۸ به افزایش سطح انتشار HCFC-22 پی برده اند.

این گروه به دنبال تعیین منبع انتشار نبوده اند اما سازمان مردم نهاد EIA که روی جرایم زیست محیطی نظارت دارد، از چین به عنوان منبع احتمالی نام برده چرا که ۶۸ درصد از ظرفیت تولید HCFC-22 به این کشور مربوط می شود.