یکشنبه، ۲۶ آذرماه، یکسو مردم بودند و سوی دیگر شهدا. یکسو سراسر ناز بود و یکسو سراسر نیاز. چه نازی داشتند این میهمانان اما!
پنج مهمان داشتیم و صدها میزبان و دست‌هایی که عاجزانه به سمت آسمان برافراشته شده بودند تا شاید بتوانند سهمی در حمل تابوت این پنج شهید گمنام داشته باشند. و چه با غرور میدان شهدای تبریز، میزبان سیل چنین جمعیتی بود. بوی شهدا فضای خیابان را معطر کرده بود، برای ساعاتی خبر از هیچ زرق و ورقی نبود، گویا هیچ عطر و ادکلن‌ گران‌قیمتی نمی‌توانست در برابر این بوی دل‌انگیز خودنمایی کند، خون شهدا همچون چایی تازه‌دم، تمام فضا را پر کرده بود و مشتاقانی جامه به دست، منتظر نوشیدن جرعه‌ای از این چای.
یکی از این شهدا مدال افتخار عملیات والفجر هشت در منطقه بوارین سال ۱۳۶۲ را بر گردن داشت، آن دیگری نشان شجاعت عملیات والفجر چهار منطقه پنجوین سال ۱۳۶۲، یکی‌شان حامل سفرنامه عملیات مسلم بن عقیل در منطقه سومار سال ۱۳۶۵ بود، دیگری راز عملیات تک دشمن در منطقه زبیدات سال ۱۳۶۷ و مهمان دیگرمان نیز مخزن اسرار عملیات خیبر در جزیره مجنون سال ۱۳۶۲ را با خود به‌همراه داشتند.
نزدیک‌های ظهر بود، نمی‌دانم کی و چطور، گذشت زمان را حس نکردم، نمی‌دانم چگونه به‌یکباره خورشید مشرق زمین بر خیابان تابید و گرمایی لذت‌بخش وجود همه ما را فراگرفت، گویی دیگر زمستان نبود. لحظات وداع با شهدا کم‌کم به پایان می‌رسید، مهمانان ما کم‌کم راهی خانه ابدی‌شان شدند. خاک مرکز فنی و حرفه‌ای شماره یک تبریز، شهر تیمورلوی بخش گوگان از توابع شهرستان آذرشهر، بخش ترک شهرستان میانه، مقبره شیخ شهاب‌الدین اهری در شهرستان اهر و پادگان فرماندهی پشتیبانی نیروی زمینی ارتش در مراغه!
گفتنی است، با حضور پیکر مطهر این شهدای گمنام، تعداد شهدای گمنام در استان به ۲۱۶ رسید.

یادداشت: وحید فتاحی