بر اساس ایده زنجیره حرکتی، حرکت دادن بخشی از بدن، سایر قسمت‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. وقتی قوس کف پای شما در کفش به طور مناسب پر نمی‌شود و الگوی راه رفتن شما دچار اختلال شود، این الگوی غلط به کمر منتقل شده و فشار بر ستون فقرات کمری و لگن را افزایش می‌دهد. کفش و تأثیر آن بر کمردرد، با مد و سلایق القا شده از سوی تولیدکنندگان به مصرف کنندگان نیز اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. به طور مثال کفش‌های پاشنه بلند خط ثقل بدن را جابه‌جا کرده و باعث اعمال فشار بیش از حد و آسیب‌به ستون فقرات کمری می‌شوند. صندل‌ها هم که کفه تخت و بدون پاشنه دارند، قوس کف پا را پر نمی‌کنند و سبب بروز درد کف پا، مچ و زانوها می‌شوند. در بررسی و ارزیابی بیماران کمردرد، فیزیوتراپیست‌ها علاوه بر معاینه و ارزیابی ستون فقرات کمری و مفاصل لگن، میزان تحرک و راستای مفاصل مچ و زانو را هم بررسی می‌کنند و قوس‌های کف پا را هم مد نظر قرار می‌دهند. زانوهای پرانتزی و ضربدری، مچ پاهای به داخل یا به بیرون منحرف شده و قوس کف پای بیش از حد یا پای صاف با تجویز کفی و کفش طبی مناسب و آموزش تمرینات کششی و تقویتی به بیمار اصلاح یافته و فشارغیرطبیعی از روی ستون فقرات کمری برداشته می‌شود.
گاهی یک کمردرد قدیمی و مقاوم به درمان‌های دارویی، با یک ارزیابی دقیق در فیزیوتراپی و تجویز یک جفت کفی ساده و آموزش چند تمرین کششی عضلات پشت ساق و ران کاملا برطرف می‌شود. از آنجا که شکل پای شما در طول زمان تغییر می‌کند و کفی و کفش طبی اصلاحاتی را در آن ایجاد می‌کنند لازم است هر سه تا شش ماه مجدد ارزیابی و تغییراتی در کفی و کفش انجام شود. توجه به میزان ساییدگی کفش‌ها در تجویز اصلاحات مناسب بسیار مؤثر است. کفش باید کاملا پای بیمار را در بربگیرد و پا داخل کفش آزاد نباشد و لق نزند. کفه کفش باید انعطاف‌پذیری مناسب داشته باشد و بخشی از نیروهای عکس‌العمل وزن وارد از زمین را جذب کند تا سبب آسیب به مفاصل بالایی و ستون فقرات کمری نشود. دو تا سه سانتی‌متر پاشنه می‌تواند اندام تحتانی را نسبت به تنه در وضعیت مناسب قرار دهد.
